دانلود آهنگ احمد کایا به نام شافاک تورکوسو

Şafak Türküsü
ترانه شفق

Beni burada arama
اینجا دنبال‌ من‌ نگرد...
Arama anne
دنبالم نگرد مادر!
Kapıda adımı sorma
مقابل‌ِ در‌، نامم را مپرس.
Saçlarına yıldız düşmüş
ستاره‌ های اُفتاده‌ بر گیسوانت را
Koparma anne ağlama...
با چشمانی گریان‌ جدایشان مکن...

Kaç zamandır yüzüm traşlı
چند صباحی است‌ صورتم را اصلاح‌ نکرده ام‌
Gözlerim şafak bekledim
چشمم به‌ سپیده‌هاست
Uzarken ellerim
در حالی که دستانم‌ را بسویت دراز می کنم،!
kulağım kirişte
گوش به‌ صدای‌ آمد و شدها دارم
Ölümü özledim anne
دل‌تنگ‌ِ مرگم‌، مادر!
Yaşamak isterseken delice...
با اینکه دیوانه‌وار عاشق‌ِ زندگی‌ بودم...

Ah.. verebilseydim keşke
اِی‌ کاش‌ می‌توانستم‌ عمرم‌ را نثار کنم‌، به‌ مادری‌ که‌...
Yüreği avcunda koşan herbir anneye
قلبش‌ را در مشت‌ می‌گیرد و آسیمه‌ سر می‌دود
Tepeden tırnağa oğula Ve kıza kesmiş Bir ülkeye armağan
برای فرزندش.‌ به وطنی که...سرتا پا ارمغانی است برای دختران و پسرانش.

Düşlerimle sınırsız
با آرزوهای بیشمارم
Diretmişliğimle genç
با غرور جوانیم
Şaşkınlığımla çocuk devrederken sırdaşıma
و با سردرگمیم، زمانی که کودکم‌ را به‌ سنگ صبورم می سپردم
Usulca acı verdi yanağımda tomurcuk
به آرامی بغض دردآوری‌، بسوی گونه‌هایم سر باز می کند‌...

Pir sultan'ı düşün anne, şeyh bedretinn'i
به‌ قهرمانان‌ بیاندیش‌! مادر پیر سلطان‌ را، شیخ‌بدرالدین‌،
Börklüce'yi, torlak kemal'i
بورک‌لوجه، تورلاک کمال را
Insanları düşün anne
به‌ انسان‌ها بیاندیش‌ مادر
Düşün ki yüreğin sallansın
بیاندیش تا دلت به لرزه درافتد
Düşün ki o an güzel günlere inanan
بیاندیش تا در آن لحظه
Mutlu bir yusufcuk havalansın...
قاصدکی به امید روزهای زیبا و مسرور به پرواز درآید...

Beni burada arama
اینجا دنبال‌ من‌ نگرد...
Arama anne
دنبالم نگرد مادر!
Kapıda adımı sorma
مقابل‌ِ در‌، نامم را مپرس.
Saçlarına yıldız düşmüş
ستاره‌ های اُفتاده‌ بر گیسوانت را
Koparma anne ağlama...
با چشمانی گریان‌ جدایشان مکن...

Yani benim güzel annem
یعنی ... مادر عزیزم
Ala şafağında ülkemin yıldız uçurmak varken
در هر سپیده‌ دم بجای پرواز دادن ستاره‌گان‌ِ سرزمینم
Oturup yıldızlar icinde kendi buruk kanımı içtim
میان ستاره ها نشستم و خون‌ِ دلمه‌ بسته‌ی‌ خود را نوشیدم.
Ne garip duygu şu ölmek
مرگ‌ چه‌ حس‌ِ غریبی‌ست‌! مادر
Öptüğüm kızlar geliyor aklıma
به‌ خاطر می آوزم، تمام‌ِ دخترانی‌ که‌ بوسیده‌اَم‌
Bir açıklaması vardır elbet giderken dar ağacına...
بی شک دلیلی دارد به سوی چوبه دار رفتنم...

Geride masa üstünde boynu bükük Kaldı kağıt kalem.
بعد من، قلم‌ و کاغذ روی میز بیچاره و سر در گریبان خواهند ماند...
Bağışlar beni güzel annem
مادر عزیزم! مرا ببخش‌
Oğul tadında bir mektup yazamadım diye
و ازاینکه نتوانستم بعنوان پسرت نامه‌ ایی‌ برایت‌ بنویسم
Kızma bana...
از دستم دلگیر نباش...

Elleri değsin istemedim
نخواستم‌ دستانشان لمسش کند
Gözleri değsin istemedim
نخواستم چشمانشان برآن بیافتد
Ağlayıp kokluyacaktın
با هربار بوئیدش به گریه خواهی افتاد
Belki bir ömür taşıyacaktın koynunda
و شاید هم یک عمر در گریبانت نگهش خواهی داشت...
Yaşamak ağrısı asıldı boynumda
درد زندگی‌ وبال‌ِ گردنم‌ شد
Oysa türkü tadında yaşamak isterdim...
حال آنکه می‌خواستم‌ به مانند ترانه‌ها زندگی‌ کنم‌...

Ölmek ne garip şey anne!
مرگ چه چیز غریبی است، مادر!
Bayram kartlarının tutsaklığından aşırıp bayramı
دوست داشتم که عید را از حبس کارت های تبریک رهایی بخشم
Sedef kakmalı bir kutu içinde
و در جعبه ای که با صدف منبتش کرده اند
Vermek isterdim çocukların ellerine
به دست کودکان بسپارمش
Sonra, sonra benim güzel annem
بعد آن، و بعد آن ... مادر زیبای من
Damdan düşer gibi vurulmak isterdim bir kıza...
به مانند از بام افتادنی، دلبسته دختری شوم...

Gecenin kıyısında durmuşum
بر لبه‌ی‌ تاریکی‌ ایستاده‌اَم‌
Kefenin cebi yok
کفن‌ جیبی ندارد
Koynuma yıldız doldurmuşum
آغوشم‌ را لبریز از ستاره‌ کرده ام
Koşun çocuklar koşun
بیایید! بچه‌ها! بشتابید!
Sabah üstüme üstüme geliyor...
که سحر در کمینم ایستاده ...

Kısacası güzel annem
خلاصه‌ این‌که‌... مادرِ زیبایم‌
Bir çiçeği düşünürken ürpermek yok
وقتی به گلی فکر میکنی، نباید لرزه ای در وجودت باشد
Gülmek umud etmek özlemek
خندیدن‌، امید داشتن، دلتنگ شدن
Ya da mektup beklemek
یا منتظر نامه‌ بودن
Gözleri yatırıp ıraklara....
درحالی که چشمانت به دوردست هاست ...

Ölmek ne garip şey anne!
مرگ چه چیز غریبی است مادر...
Artik duvarlari kanatırcasına tırnağımla
دیگر نخواهم توانست با ناخنهایم بر دیوارها
Şaşkin umutlu şiirler yazamıyacağım
اشعار سرشار از امیدم را حک کنم
Mutlak bir inançla gözlerimi tavana çakamıyacağım
دیگر نخواهم توانست با امید مطلق، چشمانم را به سقف ها بدوزم
Baba olamıyacağım örneğin
دیگر پدر نخواهم‌ بود
Toprak olmak ne garip şey anne!...
خاک‌ شدن‌ چه چیز غریبی است‌...

Ölmek ne garip şey anne!
مرگ چه چیز غریبی است مادر...
Uçurumlar ki sende büyür
پرتگاههایی که از نبودنت بزرگتر می شوند
Dagdır ki sende göçer
کوه هایی که با تو کوچ میکنند
Ben bayram derim çiçek derim
من عید را میگویم، گل را میگویم
Çam diplerine açmış kanatlarını kozalak derim
میوه های کاج افتاده بر پایش را میگویم
Gül yanaklı çocuğa benzer
بسان کودکی با گونه هایی به سرخی لاله...
Yinede oğlunu yitirmek ne garip şey anne...
بازهم از دست دادن پسرت چه حس غریبی است مادر!

Her kavgada ölen benim
در هر نزاعی‌ این منم که دوباره خواهم‌ مُرد
Bayrak tutan çarpışan
در هر میدانی‌ این منم که پرچم به‌ دست‌ خواهم‌ داشت‌
Her kadın toprağı tırnaklıyarak
در هر تولدی این منم که بار دیگر بدنیا خواهم آمد
Doğurur beni
دلتنگی‌هایت‌ را به‌ من‌ بسپار، دردهایت را، عشقت را ...
Özlem benim kavga benim aşk benim...
حسرت متعلق به من است، درد مال من است، عشق مال من است ..

Bekle beni anne
منتظرم بمان‌! مادر
Bir sabah çıkagelirim
یک صبح باز خواهم آمد
Bir sabah anne bir sabah
یک صبح، مادر، یک صبح
Acını süpürmek için açtığında kapıyı
یک‌ صبح‌ که‌ برای‌ جارو کردن‌ِ دل‌تنگی‌هایت در را خواهی گشود
Adı başka sesi başka
با نامی‌ دیگر، با صدا و صورتی‌ دیگر
Nice yaşıtım
و با همین سن و سال
Koynunda çiçekler
در آغوششان گلها...
Çicekler içinde yeni bir ülke getirirler....
و سرزمین های پراز گل برایت به هدیه خواهند آورد.....